Det er en underleg ting dette med drømmar. Nokon gonger går dei i oppfylling, men andre gonger gjer dei det ikkje.
(Utdrag frå diktet ”Once upon a time”)
Once upon a time I loved
Didn’t know what to do
For so long I kept it inside
From day one I was in love with you.
Så lenge eg kunne huske, så hadde eg vori forelska i Simen. Simen med dei blå auga, det krittkvite smilet og det lyse håret. Simen med toppkarakter, dyre kleder og alle dei ”riktige” vennene. Dessverre så hadde eg ikkje nokon tro på at han kunne vere interessert i meg. Han visste vel knapt nok at eg eksisterte. Men drømmen var der….
Laurdagskveld, tid for fest og moro! Eg og venninnene mine hadde ordna oss, og var nå klare til dyst. Vert hårstrå var riktig plassert, og sminka var perfekt! Og eg gleda meg innmari. Simen skulle på den festen. Mina hadde sagt at viss eg snart ikkje slutta med å snakke om ham, da ville hun kvele meg. Det var hos meg vi hadde vorspiel, og det blei kjempe artig. Musikken hadde eit høgt lydnivå, og det blei mykje skrik og skrål. Det var ingen som vare edrue da vi gjekk frå meg. Hadde det moro på turen bort til festlokalet også, det tok vel ca eit kvarter å gå. Lenge før vi kom fram kunne vi høre musikk og ungdom, og eg hadde eit godt humør. Dette var kvelden som skulle forandre livet mitt….
Mye latter og høg musikk var det som møtte oss da vi kom dit. Og vi fikk meir å drikke. Eg bruka ikkje å drikke det eg ikkje veit kva er, men denne gongen gjorde eg eit unntak. Så såg eg Simen. Han var enda kjekkare enn det han hadde vori på lenge. Eg visste kva eg måtte gjøre. Eg måtte gå bort og prate med ham. Kva var det verste som kunne skje? Eg var ikkje edru, så viss han lo av meg så trudde han vel at det berre var fyllprat. Ein eller anna gong i mitt liv måtte eg ta ein sjanse, kunne ikkje sitte å vente på andre i resten av mitt liv! Det var nå eller aldri. Da eg så ham sitte aleine i en sofa så tok eg mot til meg og gjekk bort.
Det gjekk mykje betre enn forventa. Praten gjekk lett, og det virka ikkje som om han hadde noe i mot at eg sat der å pratet med ham. Ikkje merka eg no til at han synes det var rart at eg prata med ham. Utover kvelden blei det mykje prat, og eg var heilt i skyene! Aldri hadde eg trudd at dette kom til å skje! Da han skulle gå så spurde han om eg ville vere med på kino dagen etter! Eg sa sjølvsagt ja, det var ikkje noko eg heller ville enn det! Det lysa nok av meg da han smilte til meg, og sa at han hadde hatt ein hyggeleg kveld! Så lente han seg mot meg og kyssa meg. Eg er sikker på at tida sto stille….. Da han igjen sa god natt, klarte eg nesten ikkje å svare. Nå var det berre å glede seg til neste dag. Eg hadde følgje med Mina heim, og da eg fortalde kva som hadde skjedd trudde ho nesten ikkje på meg. Men ho ville ha detaljer frå kinobesøket dagen etter!
Han ringte meg neste dag, og spurde korleis film vi skulle sjå. Vi diskutera ei stund, men så fant vi ut at vi kunne møtast på kinoen klokka 20.00, og da fekk vi sjå kva som gjekk. Han sa at han gleda seg, og det gjorde eg også. Timane kunne ikkje gå fort nok etter mi meining! Eg var rastlaus og utålmodig heile dagen. Da klokka blei 20.40, drog eg heime frå. Det var lenge sida eg hadde gleda meg så til noko.
Eg var ved kinoen 20.55, og da hadde Simen allereie komi. Han kom meg smilande i møtet. –Eg var redd du ikkje kom, sa han og tok handa mi i si. –Klart eg kom, hadde ikkje sagt ja, viss eg ikkje hadde meint det.
–Eg hald nesten på å gløyme ein ting, eg har med denne til deg. Han tok fram ei nydeleg rose frå jakka si. –Til verdas penaste jente, sa han og gav meg ein klem. Dette var alt for mykje for meg. Ikkje hadde eg i min villaste fantasi trudd at han kunne gjort no så søtt. –Tusen takk, sa eg og ga ham eit kyss på kinnet. –Er det ikkje verdt meir? Han så på meg med eit spøkefullt blikk. –Var det no anna du ville ha kanskje? Han nikka og kyssa ham meg. Ikkje i heile mitt liv hadde eg opplevd eit så romantisk øyeblikk. Da sa han at han hadde vori forelska i meg lenge, men at han ikkje hadde turt å ta initiativet. Og han hadde vori redd for at eg berre hadde sagt ja fordi eg ikkje hadde vori edru. Men eg fortalde han korleis det var, og han hadde det veldig moro med at eg ikkje hadde trudd at nokon som han kunne like meg.
Min konklusjon i denne saka er;
Det lønner seg å ta sjansar!
Once upon a time, I loved
Found the love, found the laughter
Fom the very first ”I love you”
We lived happily ever after…….